Zespoły robocze – to grupy ludzi pracujących razem, z jednakowym zaangażowaniem dla osiągnięcia wspólnego celu lub zestawu celów. Aby zespoły działały efektywnie, niezbędna jest ich koncentracja na realizacji mierzalnych, dobrze zdefiniowanych celów wynikających z potrzeb organizacji, z jasno przypisanymi odpowiedzialnościami i systemem kontroli, patrz: Praca Zespołowa.
Rozwój zespołów roboczych – wykorzystywana przez Entra Group koncepcja rozwoju zespołów roboczych opisuje jego 4 etapy:
- Formowanie (forming). Jest to etap rozwoju, podczas którego członkowie zespołu dopiero się poznają, dlatego uważają, by nikogo nie urazić, uważają na to, co mówią i ogólnie cechuje ich ostrożna postawa, nie wiedzą komu mogą zaufać, kto co potrafi oraz co myśleć o liderze zespołu. Do tego nie zawsze rozumieją samą koncepcję pracy zespołowej oraz swoją rolę w zespole. Etap ten jest nieunikniony, ale powinniśmy skrócić jego trwania do minimum.
- Docieranie się (storming). Na tym etapie pracownicy zaczęli się poznawać i często dochodzi między nimi do walki o nieformalne przywództwo. Osoby spokojniejsze mogą wycofać się i nie będą w tym uczestniczyć. Ponieważ zazwyczaj na tym etapie poziom zaufania jest nadal niewielki, bardziej agresywni członkowie mogą zdominować resztę.
- Normalizacja (norming). O normalizacji możemy mówić wtedy, kiedy członkowie zespołu zaczynają doceniać wnoszony przez resztę wkład w działanie zespołu i firmy, zaczynają rozumieć wzajemne wady i zalety oraz zaczynają chętnie i aktywnie uczestniczyć w działaniach zespołowych. Zespół zaczyna „po prostu działać”, znacząco zmniejsza się ilość konfliktów, a działanie zespołu się standaryzuje.
- Efektywne działanie (performing). W tej fazie członkowie zespołu szanują się i wspierają. Zespół zaczyna sam wpływać na swoje osiągnięcia, rozumie konieczność istnienia wskaźników efektywności i wie, jak je wykorzystać. Efektywnie działający zespół nauczył się korzystać ze wspólnej wiedzy, którą posiadają wszyscy jego członkowie.
Kultura szukania winnych – w części organizacji (jest to związane również z tradycją pewnych regionów świata) nie ma zwyczaju szukania rozwiązań dla pojawiających się problemów. Zamiast tego rozpoczyna się od szukania i wskazania osoby odpowiedzialnej za zaistniałą sytuację – nawet wówczas, kiedy tak naprawdę nikt za nią nie odpowiada. Po znalezieniu winnego problem uważa się za załatwiony. Takie podejście powoduje brak zaangażowania pracowników. Nikt nie chce zgłaszać problemów (bo może być obwiniony o ich spowodowanie), panuje kompletny brak zaufania do współpracowników. W efekcie firma nie wdraża żadnych działań naprawczych i traci szansę na to, aby się prawidłowo rozwijać.
